Ξέρω… Ξέρω… Η γερμανική δεν είναι και η πιο δημοφιλής γλώσσα αυτό τον καιρό.
Έλα όμως που αγαπώ πολύ τα γερμανικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια; Χώρια που είναι συνδεδεμένα με τις τρυφερότερες παιδικές αναμνήσεις μου…
Και τι καλύτερο για τις φετινές χριστουγεννιάτικες ευχές από ένα χορωδιακό κομμάτι που, ενώνοντας και εναρμονίζοντας πολλές φωνές, δημιουργεί την προδιάθεση και για ανάλογη ψυχική διαδικασία;
Το τραγούδι που ακολουθεί το έχω σε χιλιοπαιγμένο βινύλιο με την παιδική χορωδία της Βιέννης. Ουράνιος ήχος! Δυστυχώς δεν το βρήκα σε φιλμάκι, αλλά η εκτέλεση που ακολουθεί ήταν από τις πιο σεβαστικές που μπόρεσα να βρω.
Πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι της Βοημίας, με βάση το οποίο έγραψε το γερμανικό κείμενο στα 1870 ο Carl Rieder, διευθυντής της εκκλησιαστικής χορωδίας της Λειψίας. Οι στίχοι του προσκαλούν τους ποιμένες να δουν τη γέννηση του Σωτήρα και να δοξάσουν όσα ο ουρανός υπόσχεται: επί γης ειρήνη!
Πρόσκληση σε πίστη, λοιπόν!
Η δικιά μου πίστη;
Είναι η πίστη στην αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη, την αγάπη, την αλήθεια, την αισιοδοξία, την αξιοπρέπεια, τη συνέπεια, τη μαχητικότητα. Είναι η πίστη που πηγάζει από τον Άνθρωπο και κατευθύνεται στην ανθρωπιά.
Η πίστη στον Γιο του Ανθρώπου!
Έχετε τις θερμότερες ευχές μου!